كتاب اثبات الوصیّة یكی از منابع كهن امامت منسوب به مسعودی مورّخ ونویسندۀ کتابهای مروج الذهب» و «التنبیه والإشراف» است؛ اما از آنجا که به هنگام نقل برخی از عقاید امامیه در آن دو کتاب با آنچه که در اثبات الوصیه آمده، اختلاف فاحشی وجود دارد؛ در نسبت این کتاب به مسعودی مورخ تردید جدی ایجاد شده است. برای حل این مسأله برخی از دانشمندان بر آن شدهاند كه در یك عصر، دو نفر با نام علی بن حسین مسعودی بودهاند؛ یكی صاحب كتاب مروج الذهب كه قطعاً غیر از صاحب اثبات الوصیّة است، و دیگری استاد نعمانی.
دانشور گرامی استاد سید محمد جواد شبیری در مقالههایی جداگانه این مهم را نوشته که بخشی از آن با عنوان مؤلّف اثبات الوصیّة در مقدمۀ تصحیح کتاب آمده است.
ایشان ضمن بیان سرگذشت کتاب و دیدگاه محققین و فهرستنگاران و بررسی اختلافات محتوایی آن با مروج الذهب و ... مینویسد: «همان طور كه گفته شد، صاحب اثبات الوصيّة قطعاً یك شخصیّت امامی مذهب است و تمامی مشایخ وی كه او با لفظ «حدّثنی» از آنها نقل میكند، از امامیّهاند. افرادی مانند: عباس بن محمد بن الحسين بن أبي الخطّاب، عبداللـه بن جعفر الحمیری، علّان كلینی، موسی بن محمّد القمّی».
سپس دربارۀ نام مؤلف با ذکر دو احتمال اثبات می کند که إثبات الوصيّة همان كتاب الأوصياء شلمغانی است. شواهد اتحاد این دو کتاب، در مقاله ذکر شده است.
کتاب اثبات الوصیه (الأوصیاء) که به تحقیق عباس کثیری با همکاری محمد افضل محقق به سامان رسیده، شامل مقدمۀ مؤسسۀ کتابشناسی شیعه، مقالهای از سید محمد جواد شبیری درباره مؤلف اثبات الوصیه، روش تحقیق محققین کتاب، معرفی نسخههای خطی کتاب و سپس متن کتاب است.
متن کتاب شامل دو قسمت است:
قسمت نخست با عنوان اتصال الحجج و الأنبیاء من أبینا آدم إلی سیدنا محمد ؟ص؟ شامل 76 باب است؛
قسمت دوم با عنوان اتصال الحجج و الأوصیاء من سیدنا محمد حتّی ولادة المهديّ ؟عهم؟ است.
