مجموعه اشعاری به زبان عربی منسوب به امام علی(ع) را برخی از علمای مسلمان از سالها پیش گرد آورده اند؛ قدیمیترینشان تدوین عبدالعزیز جلودی درگذشته ۳۲۲ق است. شمار این اشعار در نسخههای مختلف بین ۱۹۰ تا ۵۰۶ قطعه شعر متفاوت است.
اما برخی دیگر از پژوهشگران، در انتساب این اشعار به امیر مؤمنان (ع) با توجه به مضمون و محتوای آنها، تردید جدی دارند؛ چرا که شامل مواردی است همچون: مدح قبایل، ضعف اشعار از نظر فصاحت و بلاغت، فخرفروشی در برخی از اشعار، ذکر ضربالمثلهایی مربوط به ایرانیان، رومیان و یونانیان، و وجود تقسیمات فلسفی که از سده دوم هجری میان مسلمانان مطرح شده است.
از میان کسانی که کوشیده اند اشعار منتسب را با منابع دست اول تطبیق دهند تا افزوده های دیگران از آنها جدا گردد، دانشور محقق مرحوم علامه سید محسن امین است. وی با علم به تشتت انتساب اشعار مختلف به امیر مؤمنان (ع) ضمن بررسی آثار پیشینیان کوشید تا دیوان را بپراید و انچه را که منابع متقدم از امیر مؤمنان دانسته اند نشان دهد.
این اثر به تحقیق علامه شیخ محمد باقر محمودی و شیخ محمد کاظم محمودی از سوی موسسه کتابشناسی شیعه در 272 صفحه منتشر شده است.
کتاب شامل مقدمه ای از موسسه کتابشناسی شیعه در معرفی دیوان منسوب به امیر مؤمنان (ع) است که چهارده عنوان از آنها را معرفی کرده است.
سپس مقدمه علامه سید محسن امین آمده از کوشش خود برای گردآوری اشعاری که صحت انتساب به حضرت امیر مومنان دارند از جهت وثاقت کتب متقدم. وی ضمن معرفی نسخه مورد استفاده خود از هفت تن که دیوان را جمع کرده اند نام برده و آنها را شناسانده است. شروح دیوان مطلب دیگری است که بدان پرداخته است.
نیز از کسانی نام برده که اشعار را در آثار خود نقل کرده اما به عنوان اثر مستقل انتشار نداده اند.
اشعار بر اساس ترتیب الفبائی آخر شعر تنظیم شده اند.
آنچه که در این مجموعه آمده شامل 278 قطعه شعر است که نگارش آنها در رجب 1360ق پایان یافته است.
